වගාව

වගාවන් වර්ග බොහෝය..පාරම්පරික, අපනයන බෝග වගේම ගෙවතු වගාවන් සහ තව තවත් වගාවන් මෙයට අයත් වේ. 

අපේ ආතා, ඒ කිව්වේ සීයා පාරම්පරික වී සහ අතුරු බෝග වගා කල ගොවියෙකි.අතුරු බෝග ගනයට වැඩුනේ කෑමට ගැනිමට ඉන්දවූ බුලත් කොරටුවත් මෑ, නිවිති, මුකුනුවැන්න, වම්බටු සහ අමුමිරිස් (අවුමිරිස්=අම්මිරිස්) යනාදී ආච්චී විසින් රොත්ත බුරුත්තක් වූ අප හට උයා පිහා දුන්න ගොඩ එළවලු වලින් පිරි කොටුවේ තිබු බව බෝගයන්ය. හොන්ඩර බතල කියා ඉතා රසවත් බතල ජාතියකුත් කොටුවෙන් හාරගෙන ඇවිත් ආච්චී උදේට තම්බලා කොච්චි සම්බෝලයක් අඹරා පොල් උලුප්පා කන්න දුන්න නිසා ඒකත් වගාවක්ය.

සබරගමුවෙ කොටුව කියන්නේ ගොඩැල්ලේ නැත්නම් කමතේ වටපිටින් පිහිටි එළවලු වවන ගොවිබිමටයි.

මීටාමතරව වෙලේ නියරේ වැවෙන තද කොළ පැහැ මුකුනුවැන්නත්, සබර වත්තේ ඇති ගොටුකොළත් වැව්වේ නැතත් වගාවන් විය, අප ඒවා නෙලාගෙන කෑ බී නිසා..බී කිව්වේ කැඳ සාදා බිව් නිසාය.අලකොල, කඩාගන්නේ ඇල අයින දිගේ තියෙන මඩ බෑවුමේ හැදෙන හබරල ගාලෙනි. කිරිහැන්ද, කිරිඇඹිලිය, තෝර කොල වගේ ඒවා කඩා ගන්නේද දං කැලේ කුඹුරු ලඟට වෙන්න තිබූ හිස් ඉඩම් වලිනි...ඉතින් ඒවාත් වගා බිම් සේම වගාවන්ය.

ගමේ නම කොස්පැලවින්න නිසා කොස් වලින් අඩුවක් තිබුනේ නැති තරම්ය. ආච්චී නිතරම කී දෙයක් තමයි කොස් කාලේට හාමුදුරුවන්ගේ සිවුරෙත් කොහොල්ලෑය කියා..මොකොට ඒක කිව්වා දැයි අසන්න විදියක් නැත්තේ ආච්චි එලොව ගිහින් ආයෙත් මෙලොව ආවෙ නැති නිසාය.දෙල් මෙන්ම (ඒ කිව්වේ රට දෙල් - පරංගි ගෙනාපු වර්ගය ) කැලෑ දෙල්ද වගාවන්ය..හේතුව ආයෙත් අපි බුක්ති විඳපු නිසාය. 

හැබැයි අහේනි කාලේ ඒ කිව්වේ සිරිමාවෝ රට කා (ර )පු කාලේ අපි කැලේ ගිහින් හොයාගත්ත හල් ගෙඩි ගාලා හීන් ඇලේ පොට්ටනි බැඳලා අරන් හල් පිට්ටුත්, ලාවුලු පැහිච්චා ගාලා ලාවුලු පිට්ටුත් කෑවාය..නෑ කැව්වේය..ඒ කාලේ අපි මයියොක්කා, කවුපි, සොයා (සෝගම් කියල මතක )එකී මෙකී පිෂ්ට ධාතුව වඩන කෑම හොයාගත්තෙත් වගා කරලාය. ඒකට හේතුව හාල් පොලු මිරිස් පොලු පාර දිග හරස් කරන්න පටන් ගත්ත නිසාය..ඉතින් සතියේ දින තුනක් බත් නැති නිසා අපි ඒ වගේ ආලපාලු කෑම කෑවේ වවාගෙන නිසා ඒවාත් වගාවන්ය.

කවුපි වගාව මුං ඇට වගාව වගේම ලස්සනය. කරල් පැහුනාම පිපිරෙන්න පටන් ගනී. ඉතින් කලු පාට වෙන කරල් කඩා පැදුරේ දා අව්වේ වෙලා ඇට බේරාගෙන තම්බා ගත් කල හෝ මිරිස් සම්බොලෙ සෑහෙන සපොර්ට් එකක් දුන්නා තාමත් මතකය. කඩෙන් දැන් ගේන කවුපි එහෙම ඒවා නෙවෙයිද කොහෙද මොකෝ ඒ රහනං එන්නේ නැති නිසා.

මමත් ඔය අහේනි කාලේ අල්ලපු වැටේ වගාවක් කල නිසාය ඒ වග දන්නේ. ඒ කියන්නේ එතකොට මමත් අපේ ආතා, ඒ කිව්වේ සීයා වගේ ගොවියෙකි.අල්ලපු වැට කිව්වේ ඇල්ලපු වත්තටය.ඒක දං කැලේ නිසා අතෑරලා තිබුන නිසා මම එලිපෙහෙලි කරගෙන බතල මයියොක්කා වලින් පටන් අරන් කව්පි දක්වා වගාව ව්‍යාප්ත කලේ ඉන්දියානු ව්‍යාප්ත වාදය මෙන්ය...අපේ ගෙවල් ලඟ ජෙප්පො හිටියේ නැති නිසා මට පංති යන්න බැරි විය. එනිසා ඉන්දියානු ව්‍යාප්තවාදය ගැන දන්න තරම තමයි ඒ.

වගා කරන්නේ ගොවීන්ය. ඒ කාලේ අධාර ලැබුනේ ගොවීන් නොවොන අයටය. ඒ කියන්නේ වවන අයට දුන්න කෙංගෙඩියක් නැත. හැබැයි හාල් පොතකුත් බී කාඩ් එකකුත් අරන් වවන් නැති අයත් වවන අයත් සම්පකාරේට ගිහින් රතුලූනු පරිප්පු සැමන් ටින් පාන් එහෙම ගෙනාවාය. ඒ කාලේ අපි පාන් කෑවෙ හොරාටය. ළජ්ජාවෙන්ය. හේතුව නොදනිමි. රොටී කෑවෙත් වහං වෙලාය. ඒකට හේතුවත් නොදනිමි. හැබැයි වවන ඇත්තෝ, ඒ කියන්නේ ගොවියෝ පාන් කනවාය කියන එක ළජ්ජා හිතෙන්න ඕන දෙයකි. මොකද පාන් වගාවක් නොවන නිසාය. ඒත් පාන් හදන්නේ ඇමරිකන් පිටි වලින් කියා ඒ දවස් වල කියන නිසා, ඒ පිටි හදන්නේ තිරිඟු වලින් නිසාත්, තිරිඟු වගාවක් නිසාත්, පාන් ද වගාවක් වෙන්න ඕනය. ඉස්සර පාන් වලට වැට් බදු ගැහුවේ නෑය. දැනුත් නෑය..ඒකට බනිස් වලට  වැට් ගහන්න ඔනෑය කියා ටැක්ස් කන්තෝරුවෙ ලොකු  මහත්තයා ඊයෙත් මට කිව්වේය. ඒ නිසා බනිස් වගාවක් වෙන්නේ නැතිය.

වී වවන අයට වී ගොවියා කියා කියති. එළවලු වවන්නන් එළවලු ගොවීන් වන අතර හේන් කොටන ඈයොන්ට හේන් ගොවියන් යයි කියති. මට තාමත් හිතාගන්න බැරි රබර් වවන කෙනාට රබර් වතුකාරයාත්, තේ වවන කෙනාට තේ වතු කාරයාත්, පොල් වවන කෙනාට පොල් වතු කාරයාත් කියා කියන්නේ  ඇයි කියාය. මොකක් හරි හේතුවක් ඇතිය. 

දැන් යහපාලන දැක්ම අනුව රට නැංවීමට සහනාධාර නැවැත්විය යුතුය. එසේ නොකොලොත් ණය දෙන්නේ නෑ නෑමයි කියන නිසා පොහොර සහනාධාරේ නැවැත්තූ නිසා දැන් වී ගොවිතැන් කිරීම අතාරින්න වෙනවාය. මම කන්න දෙකක්ම කුඹුර අතෑරියාය..මට සහනාධාර නොදුන්නාට (මම ගොවි ගනයට නොවැටේ..කරුමෙක මහත ) 350 ට දෙන සහනාධාර පෝර උර ගොවිජන සේවා කාර්යාලයෙන්ම වගා නියාමක 800 ට ලබාදුන්න නිසා වි වගාව කලාය. දැන් හබක්ය. කුරුඳු පෝර හොන්ඩරේ 2650 උනාට ගානක් නැත්තේ දැන් කුරුඳු කිලෝවක් 1534 ට දිය හැකි නිසාය. අනේ ඉතින් කුඹුරේ කුරුඳු වවන්න බැරිය. වී කිලෝව 29කි...ඉතින් බෑය..


මාතලන් මහාචාර්‍ය තුමා කියන්නේ හාල් රටින් ගෙන්නපන්ය, ගොවීන්ට කංසා වවාපන්ය කියාය. දෙයි හාමුදුරුවනේ පිටරට බුවාල රතු හාල් ඒවන්නේ නෑය. බාස්මතී හැමදාම ගිලින්නත් බෑය. ජෙස්මින් රයිස් ස්ටිකී රයිස් වලට හොඳය. පකිස්තාන් සුදු හාලයි, ඉන්දියන් දෝසා රයිසුයි කකා කොහොමෙයි මේ රට කරන්නේ කියා හිටං එයත් අහනවාය. මේ වාගේ අවවාද දෙන නිසාද කොහෙද දෑවුරුද්දක් පිරෙන කාලේට හාල් නැතුව බත් කන්නං කිය කියා අපිලාට ආයෙත් පෝලිමේ යන්නය කියා දේශප්‍රිය මහත්තයා මට ටෙක්ස්ට් මැසේජ් එකක් එව්වේ ඊයේය. ෂුවර්ම නැත්තං ග්‍රාමයා හම්බවෙන්නය කියලා දේශප්‍රිය මහත්තයා ලියලා තිබුනේ හුස්මත් ඉහලට ඇදගෙනය.

හැබැයි අපේ ආතා, ඒ කිව්වේ සීයා නම් කිව්වේ, මනුස්ස හිත කියන වගා බිමේ ආගම ධර්මය ගුරුහරු කම් කියන පොහොර දාලා මනුස්සකම කියන වතුරෙන් පෝෂණය කරලා ගුණ ධර්ම වගා කෙරීම තමයි හොඳම වගාව කියලාය. උන්දෑත් ගියා ගියාමය, ඉන්න තැනක ඉඳන් බලාගෙන වත් ඉන්නවානං කියලාත් හිතෙනවාය.