Wednesday 28 December 2016

මුල්ගල් තැබීම - මිල්ලගස් ආර -02


සපරගමු මහ සමන් දේවාලයේ බුදුගෙය 


ගුනසේනයි ඩැනීයි හම්බවෙලා මාසදෙකක් යන්නත් කලියෙන් මාස්ටර් ප්ලෑන් එකයි අනිකුත් ප්ලෑන් ආදියයි ඉවරකරගෙන බුදුමැදුරයි ධර්ම ශාලාවයි පලමුවෙනි අදියර හැටියට හදමුය කියලා මිල්ලගස් ආර ධර්මායතනයේ දායක සභාව කැමති කරගන්න කරදරයක් උනේම නෑ...ඒකට එක හේතුවක් මගේ ජීවිතේ ඉස් ඉස්සෙල්ලම වාඩිඋන දායක සභාවේ මීටිම.

දායක සභාව රැස් කරනව කිව්වම මම හිතුවෙ වෑසක ඩෑල් ජනරාශියක් කියලා..මොන...! එක එක මාදිලියෙන් විසිපහක් විතර අලුතෙන් සුද්ධ කරල තිබුන යෝජිත වැඩබිමේ රැස්වෙලා හිටියා...කෝකටත් මම සරා එක්ක බොහෝම සොබර් විදියටයි සහභාගී උනේ...වාඩිවෙන්න පුටු අරව මේවා තිබුනාට පොඩි පස්කන්ඩියක් උඩට නැගලා පටන්ගත්තා වැඩේ...කොහොමත් ලොකු මහත්තයා මහත්තයාව ඒ වෙනකොට කස්ටිය දැනගෙන අහවරයි.

මම මුලින්ම තේරුම් කරලා දුන්නා හාමුදුරුගොල්ලෝ සහභාගී නොකරගැනීමට හේතු කාරනා. ඊලඟට බුදුසාදූ ශෝරූම් කන්සෙප්ට් එකෙන් ට්‍රැඩිෂනල් පන්සල් ආරට යන්න හේතු කාරනා. එතනදි මම වැඩිපුරම හුවා දැක්කුවේ, ඒ වෙලාවේ ගමට අවශ්‍යවෙලා තිබුන තරුන අයට පොදුවේ එකතුවෙලා යමක් කරන්න තැනක් නැති කම. මීයට පිම්බා වගේ අහගෙන ඉඳලා කවුරුත් කැමතිද කියලා ඇහුවාම එහෙමයි කිව්වේ කියපු දේවල් තේරිලාද නැත්තං වෙන කාරනයක් නිසාද කියලනං මම හොයලා බැලුවේ නෑ.

කොහොමත් මට තේරුනා ගුනසේනට හාමුදුරුවෝ නැති පාඩුව නං හොඳහැටි දැනෙනවා කියලයි. බහුතරයේ කැමැත්තට ඔහු හිස නමන්න ඇති.

බහිරව පූජාව-පහන් පැල

කොහොමෙන් කොහොමහරි, නැකත් බලලා, බහිරව පූජා තියලා මම තුමාට කියලා නා පැලයක් එහෙම හිටෝලා ඔන්න මුල්ගල් තිබ්බා බුදුගෙට. මුල්ගල් තිබ්බ දා මට තේරුනා අතගැහුවේ මම හිතුවාටත් වඩා බාරදූර කාරියකට කියලා. හේතුව, මම කිසිම දිනක සමාජසේවය කියන සබ්ජෙක්ට් එකට අත තියලා තිබුනේ නෑ. දායක සභාව මේ කටයුත්ත කිසිම තේරුමක් නැතුව මහා උත්සවයක් විදියට සංවිධානය කරගෙන ලැයිස්කීපර බැඳගෙන, මඩුගහගෙන, ගොක් කොල සැරසිලි, පොල් තොරන් බැඳගෙන ලෑස්තිවෙලා තමයි මට එන්න කියලා තියෙන්නේ මුල්ගල් තියන්න. හතර විලි ලැජ්ජාවේ ඇඹරි ඇඹරි මූලාසනේ කතා, මගේ මංවත් නොදන්න ගුනකථන අරවා මේවා ඉවරවෙනකන්  අර පෝරුවේ ඉන්න මනමාල ජෝඩුව වගේ මමයි ශෙෆීයී දාඩිය මුගුරු වැක්කෙරුවේ අනේ අපොයි කියලා මුලු ඇඟෙන්ම හිතාන.
මට හිනාම ගියේ ගුනසේන විසින් කල ආරාධනාවෙන් ගුනකථනය කරපු පලිහක්කාර ඉස්කෝලේ මහත්තයාගේ එක කථාවකට. පලිහක්කාර මහත්තයා කියපි මම ඒ ගොල්ලන්ටත් ඒගොල්ලන්ගේ ගමටත් රත්නපුරෙන් පහලවෙච්ච නිල් මැනිකක්ය කියලා. කොහොමහරි නා පැලේ රෝපනය කරලා, බොහෝම ආරුවෙන් දණකිඩ ගහලා මුල්ගලත් තියාගත්තා සාධුකාර මැද්දේ. ඊට පස්සේ පලිහක්කාර මහත්තයා මගේ දෑතම අල්ලගෙන අනේ පුතේ වත්තට යනඑනකොට මාවත් බලලා යන්න අමතක කරන්න එපාය කියලා කිව්වේ බොහෝම භක්තියකින්, ඒ ඇස්වල සෙනෙහස පිරිලා තිබුන හැටි තාමත් මට මතක් වෙනවා..ඒකට හේතුව, ඊට මාසෙකට පස්සේ මම ආපහු මගේ ගොවිපොලට යනකොට, රත්මලේ හංදිය පහුකරලා දෙවෙනි වංගුව පහුකරනකොට පාර හරහා ඇදලා තිබුන බැනරයක තිබුනේ සත්ගුනවත් විශ්‍රාමලත් පලිහක්කාර විදුහල්පතිතුමාට නිවන් සැප ලැබේවා යන්නයි. අදටත් මම ඒ ගේ පහුකරගෙන යනකොට හිතෙන් පලිහක්කාර මහත්තයව මුන ගැහෙනවා.

ආපහු මිල්ලගස් ආරට....වසන්ත බාසුන්නැහේව හොයලා දුන්නේ සරා. තරුණ උනාට වසන්තට හොඳ දැනීමක් තිබුනා පුරාන විහාරවල ගෘහනිර්මාණය ගැන. අපිට ඒ දක්ෂකම සෑහෙන තල්ලුවක් උනා. හිතුවටත් වඩා ඉක්මනට වැඩ කෙරීගෙන ගියේ වසන්තගේ දක්ෂකමත් උනන්දුවත් නිසා.

මගේ හිතමිත්‍ර ටිකිරි බන්ඩා තිලකරත්න මහත්තයා එයාගේ මවට පිංපිණිසය කියලා ධර්මශාලාවේ බැරපැනට කරගැහුවා.

රත්නසිරි ජයසිංහ මහත්තයා සැදැහැවතුන්ට පාවිච්චිය සඳහා වැසිකිලි පද්ධතියකට බැරපැන දැරුවා. ඒ කිසිම දෙයක් ඉල්ලපුවා නෙවෙයි, මම මෙහෙම දෙයක් කරනවාය කීවාම ඒ ඇත්තන්ටම හිත්දීලා වෙච්ච දේවල්.

ශෙෆීගේ මම්මා නැතිඋනේ අපේ ගෙදර ලංකාවෙන් පිට. ඒ ඇත්ති තාමත් මගේ දිහා කොහේදෝ  ඉඳන් බලා ඉන්න බව මම දන්නවා..ඒ ඇත්ති නිසා නොවෙන්න මම දකුනුපලාතේ තැග් ගැහෙන්නෙත් නෑ..ඒක ටිකාක් වෙන්න දිග කතාවක් නිසා පස්සෙ කියන්නං. ඒ ඇත්තිට පින් අනුමෝදන් වෙන්න මේ ආරාමය හදමු කියල තමා ශෙෆී හිත් හදාගත්තේ මොකෝ අපි පින් අතේ වැඩ කරන ජෝඩුවක් නොවෙන නිසා....

කොහෙමෙන් කොහොමහරි, ශෙෆීගේ මම්මාගේ මරණ සංවත්සරය තිබුන මාසේ පාලොස්වක දා මිල්ලගස් ආර ධර්මායතනය විවෘත කිරීමේ මහා පුණ්‍යෝත්සවයට සහභාගී වීමට එනු මැනය කියා එවූ ආරාධනා පත්‍රයේ, ගිහි අනුශාසක මණ්ඩලයේ මගේ නම උඩින්ම ප්‍රින්ට් කරලා තියෙනව දැක්කම හිනාගියාට ඇඬෙන සයිස් එකට බය උනේ, මගේ නමට පල්ලෙහායින් ඩලස් අලහප්පෙරුමගෙයි, යාපා අබේවර්ධන දෙබෑයොන්ගෙයි නම් ප්‍රින්ට් වෙලා තියෙනව දැක්කමයි. ඒ වැටිච්ච රතු සිග්නල් එක හරියටම තේරුම් ගියේ උත්සවයට යන්න කොළඹ ඉඳන් ඊට ඉස්සර දවසේ යනකොට රත්මලේ හංදිය පහුකරනකොට....

දැන් මේක දිග වැඩියි. ලියල තියන්නම ඕනි නිසා ලිව්වේ...

උත්සවය දවසේ අනාගත් හැටි තව එක කොටසකින් කියල මිල්ලගස් ආරට තිත තියන්නං....!

ප.ලි.: අදම මේ ටික ලිව්වේ, ඔබ පියාණන්ගේ අවසන් කටයුතු අද සිදුවෙන බැව් දැනගෙන මගේ තියෙන කාලකන්නිකම නිසාම අවසන් බුහුමන් දක්වන්න බැරිවීමේ පාපකර්මයෙන් මිදෙත්වා යන සිතුවිල්ලෙනි...ඔහුට නිවන්සුව.

Friday 23 December 2016

මිල්ලගස් ආර - 01


දංදෙනිය වැවේ මාලු අල්ලන පියෙක් සහ පුතෙක්?

"සරා බලපං අර මිල්ලගස් ආරට යන පාරේ රිසවේසමේ බැනර් එකක් ගහලා තියෙන්නේ ධර්මායතනයකට යෝජිත ඉඩම කියල මොකක්ද කියලා..එතන මචං පාරටම අල්ලලා අත්තිවාරමක් දාලා තියෙනවා...බුදුහාමුදුරුවන්ගේ ෂෝරූම් එහෙකට වගේ...හොයපං මොකක්ද කරන්න යන්නේ කියලා..."

"මාත් දැක්කා බොස්..හින්නිමහත්තයාගෙන් අහලා බලන්නං.."

ඔය දෙබස අපිදෙන්නා අතර උනේ මීට අවුරුදු පහකට එහාදි මට මතක විදියට. ඒ මම නිවාඩුවට ලංකාවට ආපු වෙලාවක. යුද්ධෙ ඉවර වෙලා මිනිස්සු මහන්සි අරින කාලේ.
ඊට මාසෙකට පස්සේ ආයෙත් මම ලංකාවට ඇවිත් සුපුරුදු විදියට වන වැදුනාම මේ දෙබස අප අතර  සිදු උනාද  කියන එකවත් මතක තිබුනේ නෑ..

මිල්ලගස් ආරට දංදෙනිය වැවට දකුනෙන්, රත්මලේ හංදියට උතුරෙන් රත්මලේ ඉඳන් දංදෙනිය පැත්තට යනකොට වැවට ඉස්සරවෙලා දකුනු පැත්තට තියෙන පොඩි පාරකින් ලඟාවෙන්න පුලුවන්. මිල්ලගස් ආරේ දංදෙනිය වැව තාවුල්ලේ සුන්දර පරිසරයක ලස්සන කඳුගැටයක් හොයාගත්තේ පස්සේ කාලෙකදි සංචාරකයින්ට නිවිහැනහිල්ලේ කාලය ගෙවන්න පොඩි නවාතැන් ටිකක් නිර්මානය කරනවාය කියන හිතිවිල්ලෙන්.. නම දා ගත්තා ලේක් ෆ්‍රන්ට් කියලා..පොඩි ජෙටියක් එහෙම දාලා බෝට්ටුවකුත් ගෙනත් දැම්මා මීගමු පාරේ පමුනුවෙ බෝට්යාර්ඩ් එකකින්.... අපි ඉඳලා හිටලා එතනට යැවෙනවා, එක්කෝ ඒ පොල් කඩාගන්න, නැත්තං ජෙටියේ වාඩිවෙලා මගේ ප්‍රියතම විනෝදාංශයක් වෙන මාලු බෑමේ යෙදෙන්න..( ඉතිං බැනහල්ලා පව් කරායාය කියලා....අටමාගෙන් අහපල්ලා කොච්චර ජොලියක් ගන්නවද කියල ඔය වැඩෙන්...)

මගේ ගොවිපොල තියෙන්නේ මිල්ලගස් ආරට උතුරෙන් දංදෙනිය හංදියත් පහුකරලා කැන්දකොළනිය පාරේ, ඒ නිසා ඉඳලා හිටලා තමයි මිල්ලගස් ආරට යැවෙන්නේ...

ඉතිං මම සුපුරුදු ආකාරයට මගේ ගොවි යුනිෆොර්ම් එකත් ගහගෙන මගේ පුංචි පැල්පතේ වැරෙන්ඩා එකට වෙලා..( මෙහෙමයි..ගොවිපොලවල්වල තියෙන්නේ පැල්පත්....ඒවාට ඒසී අරවා මේවා හයි කොරලත් නෑ..ටයිල් කොරලා කොමොඩ් හයි කරපු ටොයිලට් එහෙමත් නෑ...හැබැයි..ඒත් ඕනි නෑ..අටම්ගෙන් අහලා බලන්න...අඩුම ගානේ රස්නේ වෙලාවට බැහලා ඉන්න ස්විමින්ග් පූල් එකක්වත් නෑ..පව් මම...ගොවියෙක් උනාම මාර දුකක් විඳින්න ඕනි...) රහමෙර සුට්ටක් විතර වෙන්න යහමින් සප්පායම් වෙවී ඉන්නකොට තමයි දැක්කේ කව්දෝ වෑසක ඩෑල් දෙකක් සීනයින්ටියකින් ඇවිත් පැල්පතට එන ඩ්‍රය්ව්වේ එකේ ඈතින් බයිසිමොටෝ එක නවත්තනවා..එක ඩෑල් එකක් කලසම බඩ මැදින් ඇඳපු අත්දිග කමීසයක් එහෙම ඇඳපු මහත්තැන් කෙනෙක්..අනිත් ඩෑල් එක සුදෝ සුදු කපටි සූට් කාරයෙක්...ජෝඩුවටම හැත්තෑව පැනලා වෑස ආකාරයයි පෙනුම එහෙම....අර බඩ මැදින් කලසම ඇඳපු ඩෑල සීනයින්ටියෙ සයිඩ් කන්නාඩියෙන් ඔලුව එහෙම පීරලා කමීසේ අස්සෙන් ගන්නවා දැක්කා ෆයිල් කවරයකුත්..හුටා මොක්කුන්ද බොල මේ...?

ඉතින් මගේ සූටි මොලේට (එහෙම එකක් නෑ....) පහල වෙච්ච එකම නුවන තමයි කෝ මේ සරා කියන එක...."සරාආආආආ....කවුදෝ එනවා...බලපාං..." ඔච්චර තමයි ඉතින් මගේ ගොවිකම..සරා නොහිටියානං ඉතිං ...හපොයි...
එතකොටත් මේ ඩෑල ඇඹරි ඇඹරි වැරැන්ඩාවට ගොඩ වී හමාරය....!
ලොකු මහත්තයා ඉන්නවා කියලා රත්මලේ හංදියේන් ආරංචි කරන් අපි ආවේ..මම විශ්‍රාමලත් විදුහල්පති ගුනසේන, මේ ඩැනී..(එයාට මායි සරායි දැන් කියන්නේ වලු ඩැනී කියලා ..ඒක පස්සෙ කියන්නං නැත්තන් පඳුරු තලන්න වෙනවා) එහෙම කියන ගමන් කලසම බඩ මැද ගුනසේනගෙ ඇස් තියෙන්නේ මේසෙ උඩ තියෙන රහමෙර අඩුමකුඩුම වලටත් වඩා තුවක්කුව දිහා...සරා හෙන ගිල්ටි මූනක් දාගෙන අස්කොරන්න ගත්තා මේසේ...රහමෙර පලමුව තුවක්කුව දෙවනුව...!

අපි මේ මිල්ලගස් ආර ධර්මායතනයේ දායක සභාවෙන් ලොකු මහත්තයෝ..මම බැලුව අහක බලන් ඉන්න සරා දිහා....!

"බොස් කිව්ව නිසා මම ගිහින් හොයලා බැලුවා...කිව්වා ආවාම බොස් හම්බවෙන්නෙයි කියලා මෙයාලට..."

රහමෙර සිඳුනි...නැවතත් බීමට හැකියාවකුත් නැත..පොලොව පලාගෙන යන්නයැ..!

"වාඩිවෙන්න..වාඩිවෙන්න..මොකක්ද අර බවුන්ඩේසමක් දලා තියෙන්නේ..ෂෝ රූම් එහෙකටද...?

මූනට මූන බලාගත්ගමන්ම දෙන්නාම එකට දුන් උත්තරය මා බලාපොරොත්තු උන විදියටම ලැබීම ලොකු උදව්වක් විය...

"නෑ සර්...(ලොකු මහත්තයා සර් විය ) පන්සලක් හදන්නේ..ප්‍රාදේශීය ලේකම් තුමා ඉඩම දුන්නේ..බඹරැන්ද උතුර ග්‍රාම සේවක වසමෙ පවුල් 280ක් ඉන්නව සර් පන්සලක් නෑ..ඉතින් අපි මේ ආධාර එකතු කරගෙන පන්සලේ වැඩ පටන් ගන්න ඉන්නේ..අපිට සෑහෙන්න ආධාර හම්බවෙලා තියෙනවා..අපිට වහලෙට ලී උළු ගන්න විතරයි තියෙන්නේ...මේ තියෙන්නේ සර් ප්ලෑන් එක..."

එහෙම කියල අර කමීසේ අස්සෙන් ගත්ත ෆයිල් එක දුන්නේ නැද්ද මට...A2 සයිස් එකට කරපු ප්ලෑන් එකක්..අඩි අඟල් ස්කේල් එකට කරලා තට්ටු දෙකක බිල්ඩින් තඩියක්...බිල්ඩිමේ මූණ පාරේ ගෑවි ගෑවි..ඒ මදිවට ඒ මූණ හරහා යනවා තඩි පඩි පෙලක් උඩට..ඒකෙන් ගියාම මේ ඉන්නේ බුදු සාධු උඩ තට්ටුවේ....බුදුසාධුගේ යට තට්ටුවෙ කාමර දෙකක් ... එලියෙන් ඇතුල්වෙන්න දොරක් දාපු ටොයිලට් එකකුත් එක්ක..මේ බුධු ෂෝරූම් එකට අල්ලලා ඉඩමේ ඇතුල් පැත්තට තියෙන්නේ ලොකු හෝල් එකක්...අනේ ...!

"දැන් කාටද මේ පන්සල හදන්නේ..? ඔහේලා දෙන්නා මේකට වඳින්න යන්න අදහසක් නැද්ද..?"

නැවතත් මූණට මූණ බලන ගමන්..

"ඇයි සර්..අපිත් ඒ ගමේම තමයි..අර වැව ගාව තියෙන බිස්කට් බේකරිය මගේ...‍යටියන හක්මන ඔය හැම අහටම බිස්කට් බෙදනවා....."

"නෑ මම කිව්වේ මේ මටත් දැන් පනහ පැනලා..උඩ තට්ටු වලට නගින එක හරි අමාරුයි..ඉතින් මේ බුදු සාධු උඩ තට්ටුවෙන් තිබ්බාම වයසක අයට මේ දාර පඩි පෙල නැගලා බුදු ගෙට යන්න බෑනේ....ඉතින් මම හිතුවෙ ඔහෙලා යන්නේ නැතුව ඇති කියලා..කවුද මේ ප්ලෑන් එක ඇඳලා දුන්නේ...?"

"හෙට්ටිආරච්චි මහත්තයා..එයා අපේ දායක සභාවේ ලේකම්...ටැක්නිකල් ඔෆිසර් කෙනෙක්.... සර් එයා හවුසින් එකේ වැඩ කරන්නේ.."

"අනේ මන්දා..මොකක්ද නම කිව්වේ...."

"ගුනසේන සර්...විශ්‍රාමලත් විදුහල්පති..බඹරෑන්දෙන් මම රිටායර් උනේ සර්......."

"ආ..ගුනසේන !... මෙහෙමයි..කියවල හදාරලා ඇතිනේ බුඩිස්ට් ආකිටෙක්චර් ඒ කිව්වේ බෞද්ධ ගෘහනිර්මානය ගැන..පන්සලක තියෙනව නේද රටාවක්..ඔය පුරාන විහාර වල සැලස්මවල් ගැන උගන්නලා එහෙමත් ඇතිනේ..බිල්ඩින් ගහලා වැඩක් නෑ කාර් ෂෝ රූම්ස් වගේ..ප්‍රධාන කරුනු තුනක් තියෙනව නේද අපි බුදුන් වඳින්න ගියාම දැනෙන..ඒ කිව්වෙ පයට වැලි පෑගෙන එකයි, බෝධියේ සිලි සිලි සද්දෙයි, හඳුන් කූරු වලින් මල් වලින් එන සුවඳයි..ඒ වගේ දේවල් වලින් අපේ හිත් නිවලා නේද අපිව බුදු මැදුරට අතුල් කරන්නේ පන්සලක..? මේකේ ඔය මොනාවත් නෑනේ..මෙතන අක්කර භාගයක් තියෙනවනේ...ඇයි මේ ඔක්කොම තට්ටු බිල්ඩිමකට කොටු කරලා හිරකරගෙන ඉන්නේ...."

නැවතත් මූනට මූන බලමින්....

"සරත් මහත්තයා කිව්වා සර් ප්ලෑන් ගැන දන්නවාය කියලා...ඉතින් ගුරුහරු කමක් දෙන්න සර්..."

"ගුනසේන දන්නවනේ මම රත්නපුරෙ කියලා..සමන් දේවාලේ තියෙනවා ලංකාවෙ තියෙන ලස්සනම කියල කියන්න පුලුවන් බුදුගෙයක්...ඒකේ අනුරුවක් හදන්න පුලුවන් ඕනි නම්..හැබැයි මුලින්ම මාස්ටර් ප්ලෑන් එකක් කරන්න ඕනි...පන්සලට ඇතුල්වෙන විදිය, බුදු ගේ කොතනද තියෙන්න ඕනි, බෝධිය කොහෙන්ද හිටවන්නේ, චේතිය කොතන්ද හදන්නේ වගේ ඒවා..අනික මේකට හාමුදුරු ගොල්ලොනං ගාව ගන්න එපා...,කැමතිනං මට පුලුවන් මාස්ටර් ප්ලෑන් එකකුත් කරල ඊට පස්සේ ඒකේ විදියට පන්සල හදන්න උදව් කරන්න..හැබැයි දැන් මේ අඩිතාලං දාලා තියෙන නිසා, මේ පාර අද්දරට වෙන්න බුදුගෙවල් අරව මේවා හදන්නේ නැතුව මේක වෙනස් කරන්නං ධර්ම ශාලාව හැටියට..එහෙම කරන්න කැමතිද..?"

" ඒ කියන්නේ සර් පන්සල හදලා දෙනව කියලද..?"

" හෝව් හෝව් ගුනසේන එහෙම නෙවෙයි මම කිව්වෙ...මම උදව් කරන්නං අර මම කියපු ආකාරයට වැඩ කරන්න කැමති නම්...මගේ යාලු මහත්තුරුන්ටත් කියල උදව් ඉල්ලගතෑකිනේ...කැමතිද...?"

" සර් එතකොට හාමුදුරුවො නැතුව සිරිමා බෝධියේ අංකුර පේරාදෙනියෙන් දෙන්නේ නෑනේ...හාමුදුරු නමක් හොයාගන්නද අපි..? "

" එපා..ඒක හරි යන්නේ නෑ..ඔහේලා මෙච්චර දුර ආවේ සාදු කෙනෙක් නැතුවනේ...ඒ අය ආවාම ඒ අය කියන විදියට ඔක්කොම කරන්න වෙනවා, කාමර පහක ආවාසෙකුයි, බාත් රූම් අරව මේවා ඉල්ලාවි, ඒක හරි යන්නේ නෑ..වැඩේ මෙහෙම කරමු...ඕනි උනාම අපි සාදු කෙනෙක් බඹරැන්දේ පන්සලෙන් හරි හුන්නදෙනියෙන් හරි ලෝන් එකට ගමු..."

" ඒ කිව්වෙ සර්...?"

" මේ කටයුත්තට මම සහභාගි වෙන්නේ පින් තකා නෙවී..ඔහේලා අපි කරලා තියෙන පව් වලට පන්සල් නෙවෙයි තව සාසනයක් හැදුවත් නිවන් නං යන්න හම්බු වෙන්නෙ නෑ...මේකෙන් ගමේ ඔය බෝක්කු උඩ අරහේ මෙහේ කැලෑ පැන පැන ඉන්න කොල්ලො කෙල්ලො ටිකට හවසට එකතුවෙලා පොතක් පත්තරයක් බලන්න...  ඔහේලාගෙන් ගුරුහරු කමක් ගන්න වගේ සිල්ලර නිවනක් තමා ලැබෙන්න ඕනි...හරිය...? ඉතින් ඔය පිංකමක් එහෙම තියෙන වෙලාවට සාදු කෙනෙක් ලෝන් කරගමු ලඟ පංසලකින්....!"

" සර්....කියන කතාවත් ඇත්තනේන්නං...එහෙනං එහෙම කරමු....!"

" මම හෙට කොළඹ යනවා ගුනසේන..ලබන සුමානේ එනකොට මාස්ටර් ප්ලෑන් එකයි, බුදුගෙයි ඩිසයිග්න් එකයි අරගෙන එන්නං...ලේස්‍තිකරන්න ඔය ගමේ අයගේ පොඩි පහේ මීටිමක් මට පොඩ්ඩක් කතා කරලා කරන්න යනදේ දැනුවත් කොරන්න ඕනී..නැත්තං ඔය බුදුගේ මගේ ඔලුවෙ කඩා වැටේවී..."

" සර්ට කියන්න අපේ තිබුන ලොකු බරක් අඩු උනා...අපි හෙටම දායක සභාවේ රැස්වීමක් තියලා ඒ අයව දැනුවත් කරලා සර් ආවාම මීටිම තියන්න ලේස්ති කරන්නං මිල්ලගස් ආරෙම...!"

සිනාමුසු මුහුනින් සීනයින්ටියට මොනවාද තෙපුලමින් ගොඩවෙන ගුනසේන සහ මෙලෝ දෙයක් කතා නොකර මූනු බල බල සිටි ඩැනී දෙස බලාගෙන සිටි මම ආපහු හැරුනේ සරා ගෙනත් දුන් මගේ රහමෙර වීදුරුවේ තිබුන ඉතිරිය කටේ හලා ගනිම්නි....!



සෙස්ස..ඒ කීව්වේ....මීටිම..පන්සල හැදීම සහ එහි ආනුභාවය ...පස්සට....!

ඔබ සැමට සුබ නත්තලක් පතන්නෙමි...!

DO NOT DRINK AND DRIVE.
YOUR DOG WILL NOT UNDERSTAND WHY YOU LEFT THEM
 AND
NEVER CAME HOME...!





Wednesday 21 December 2016

සුවඳ....!




abstract painting- Mother & Child by Picasso




නෙත ගැටෙනා හැම මුහුනකම
ඇස රැඳෙනා හැම කෙහෙරැල්ලකම
පිරිමැදෙනා හැම දෑතකම
සිප ගන්නා හැම මුවකම
පසුකරනා හැම මොහොතකම

සොයන්නෙමි මා.......!

ඈතින් දැනෙනා

නුඹ

 ජීවන සුවඳ....!





Thursday 15 December 2016

නුඹ




නැගෙනහිරු....

ඈත කඳු අතරින්
කර ඉඟිබිඟි
නිමක් නැති උස් අහසේ
 මවන රූ රටා අතරේ

පියඹන සොයා නිදහස
වැහිලිහිණි නුඹ...

සිඳනොගන්න
නිදහසේ අත්තටු
බිඳලන්න බැමි
ඔබ වටකර ඔවුන් බැඳි

නිමක් නැති අහස 
ඔබටමයි....!




Friday 9 December 2016

සෙනෙහසක උරුමය



බියන්කා කපෙලෝ ඇයගේ ආදරවන්තයා වූ ෆැරන්සෙස්කෝ දි මෙදිසි හා නික්ම‍යෑම
ලුවිස් ඩුසිස්ගේ පින්තාරුව

තරප්පු පේලියක
උසම උස් කුළුනු යුගලෙ
අවතැන් වූ හිඩැසක
කුළුඳුලෙන්
බැ උනුසුම විඳි
දයාබර හදට

ඔබ තවමත්
අදත් එදාමෙන්
කුමරියක මිස
කොලයක් නොමවේමැයි
කරදහි....!

ඔබහට
 මා
 හඳේ හාවා වූ ලෙසම
කුමරිය ඔබැ දඟකාර දෑස්
මා ලුහුබඳීවී ...

සසර සරනා ආත්මයෙන් ආත්මයට...

එබැව් නොදැනෙන
එබැව් නොහැඟෙන
ඔබැ හද පතුලේ
 කිමැදුන මා
උඩු සුළඟේ ඉමක් නොදැන
පාවෙන කරදහි කැබැල්ලකි
 අද ඔබැ හට...

සෙනෙහසේ උරුමය
 මෙය නම්
සොඳුරියේ

 විඳින්නෙම් 
හදපිරි සෙනෙහසින්
මතු ඉපිදෙන
 සාරාසංක්‍ය කල්ප ලක්ෂයක්
ඔබැ නමින්ම
කුමරියේ...!

Wednesday 7 December 2016

The Measure of LOVE....!




කිරි හොද්දක
ලුණු බලන්න වගේ
අල්ලට අරන් ලෙවකාලා
ආදරේ දිග පළල ගැඹුර
ගැන කියන්න
ඉගෙනගන්න
ආයෙත් ඉස්කෝලෙ යන්න
හිතෙන්නේ ඇයි ඇත්තට...?

Sunday 4 December 2016

මිඩ් ලයිෆ් ක්‍රයිසිස් IN COUGER TOWN- අතිශයෙන් වැඩිහිටියන්ට පමනයි


හුදී ජන පහන් සංවේගය සඳහා ලියා පළකරන ලද්දාවූ මේ වියමන සහෘද බ්ලොග්කරුවන්ගෙන් හැරෙන තැපෑලෙන් ගුටි බැට, නින්දා අපහාස, අවලාද මෙන්ම දුක්ඛ දෝමනස්සයටද හේතු වාසනා වේවා යැයි ප්‍රාර්ථනා නොකෙළෙමි.

ඉහත මාතෘකාව හුදෙක් බ්ලොග් කරුවන්ගේ අත්දැකීමක් විනා බ්ලොග්කාරියන් කිසිමවිටක අත්දැක ඇති බැව් නොදනිමි. බ්ලොග්කාරියන්, තම වල්ලභයාගේ අත්දැකීම් දැක ඇතත්, ලොව පිළිගත් ආකාරයට මිඩ් ලයිෆ් ක්‍රයිසිස් එක පිරිමින්ම පමනක් විඳිනා සුන්දරවූ ආකල්පයක් ලෙසයි රෙජිස්තර වී ඇත්තේ...!
ඒ මන්දයත්, ලොව පිළිගත් දහම නම්, මිඩ් ලයිෆ් ක්‍රයිසිස් එක හරහා යන පිරිමියෙක් හඳුනා ගන්නේ ඔහු හාලි ඩේවිඩ්සන් මෝටසයිකලයක නැගී හරඹ පෙන්වීම, බෝට්ටුවක් මිලට ගැනීම, මිනිමයිනර් එකක් රිස්ටොර් කිරීම එහෙමම නැත්තං අඩුම තරමේ පෝශේ ස්පෝර්ට් කාර් එකක් ගැනීම වැන්න යයි.

එනමුදු, මිඩ්ලයිෆ් ක්‍රයිසිස් එක හරහා යන හිංගල බ්ලොග් කරුවෙක් කියනා අන්දමට අම්මට සිරි ලංකාවේ නං ඉහතින් කී කිරියාවන් කිරීම අනදර් ක්‍රයිසිස් එකකට මුල් වේ...ඒ කිව්වේ ෆිනෑන්ශල් ක්‍රයිසිස් එක්කටය.

මා මේ තතනන්නේ ලොව පිළිගත් මිඩ් ලයිෆ් ක්‍රයිසිස් එකේම තවත් පැත්තක් එළි දක්වා අහක යන කුනු ගොඩවල් රාශියක් මීතොටමුල්ලෙන් මගේ දෙස හරවා ගැනීමේ අරමුනින් යැයි හිතුනාමත්ම නොවේ.

පිරිමි වන අප පනහ පැන්නට පස්සේ, එහෙමම නැත්තං අර ඉස්සර කථාව මෙන් හැට පැන්නට පස්සේ මිඩ් ලයිෆ් ක්‍රයිසිස් කරේ තියාගෙන කෙළින්නා වූ පිස්සු පස්සට තියා, හතලිහ හතිලස් පහ පැන්න නෝනා මහත්තුරු ඔය මානුෂික වෙනස ගසා බසා නෝමල් වෙන්නේ කෙසේද යන්න ලියන මට තිස්පහේදී විතර පේන්න පටන් ගත්තේ අල්ලපු ගෙදර ඒ වයසේ නෝනලා ජීවත්වූ නිසාමත්ම නොවේ...ඒ නගරයේ ඒ කාලයේ ජීවත්වූ නෝනලාට, ඒ කීවේ අර මුලින් සඳහන් කල වයස පසු කරමින් සිටි ලස්සන නෝනලා ගේ අරවා මේවා සම්බන්ධ ගැටළු වලට මේ ලියන මම කරන ලද්දාවූ උදව් උපකාර නිසාවෙනි.

කවුරුහරි ඒවා කොරන්නත් එපෑයැ..නැද්ද..?

අනික ඔය මිඩ්ලයිෆ් ක්‍රයිසිස් එකේදී බොහෝම ටික පිරිමි දෙනයි (මෙහෙම ලිව්වම අටමා බනී..මම කිව්වේ සිංහල වලට) නෝටි වැඩ කරන්නේ..එහෙම කිව්වේ මම ලියන්න යන දේ මීට ටිකක් විතර සමීප නිසා...!

ඔය අපේ ඒ කිව්වෙ පිරිමින්ගේ ඔය කාරණාවට මිඩ් ලයිෆ් ක්‍රයිසිස් කීවාට, ගැහැනුලමයින්ට ඒ වයසට එන්නත් කළියෙන් වෙන ජීව විද්‍යාත්මක, ඒ කියන්නේ හෝමෝන ආශ්‍රිත කේස් එකක් නිසා, පුදුමාකාර ගතිපැවතුම් වෙනසකට එතුමියන් භාජනයවෙන බැව් අත්දැකීමෙන්, (ඒ කීවේ දකුණු අත ගැන සලකලා,) මේ ලියන මම දනිමි..ඒවාට හොට්ෆ්ලෑශ්, හොස්ස ලඟින් මැස්සාට යා නොහැකි බැව් යනාදි පුදුමාකාර කේස් ගොඩාක් සම්බන්ධය. අපි ඒකට පොස්ට් මෙනපොස් ක්‍රයිසිස් කියමුකෝ...ඒකට කමක් නැත, ඇයි එය සිදුවන්නේ හෝමෝන ක්‍රියාකාරිත්වය, ජීව විද්‍යාත්මක සිදුවීම් අරවා මේවා නිසාය. මට ඒක එතරම්ම ප්‍රශ්නයක් නොවන්නේමය..

ප්‍රශ්නය මෙයයි...(ගුටි කෑමටත් නියමිතයි)....

යස අගේට පවුල් පන්සල් වෙලා, ලමෙක් දෙන්නෙක් මොන්ටිසෝරි යන වයසේ ඉන්න ඇත්තිලට, හුටපටාස් ගාලා ලෝකේ වටේම ඉන්න කවි බණ කියන සාධු පැටව්, අසපු, බෝධිපූජා, බජන් ඊවිනින්ග්ස්, කොෆි මෝනින්ග්ස්, බුක් ස්වැප් ඉවන්ට්ස් එක්සෙට්‍රා එක්සෙට්‍රා ඕනි වෙන්නේ ඇයි...මිඩ් ලයිෆ් ක්‍රයිසිස් වෙන්න තව කල් තියෙද්දි, මහත්තයා පැටියාත් හොඳ කඩවසම් වයසේම ඉන්දිද්දි කොහොන්ද කොහොමද මේ ඉශූ එක පැන නගින්නේ...?

ආන්න ඒකයි කේස් එක...!

හේතූන් රාශියක් ගෙන හැර පෙන්විය හැක...එනමුදු ඒ සෑම හේතුවකටම මුල් වන්නේද වල්ලභයාම වේ...!

හිතන්න...ඔන්න බෙල්ල උගසට තියා සෙට් කරගන්නාවූ පෙම්වතිය පසලොස්වක හඳට, බේරේ වැවේ නෙලුම් මලට, නාදළු වලට, මොණරපිහාටුවලට, මල්ලිකා හෝටලේ බිත්තර බන් එකට අරකට මේකට යනාදී වශයෙන් ආදේශ කරන අපිම, ලමෙක් දෙන්නෙක් වැදුවාට පසු, ඈ දෙස බලනාකාරය වෙනස් කරනවානේද..?

නෑනේ..අර මුලින්කී අවදියේ ඈ මේන්ටේන් කරගෙන ආ, පෙර ආත්ම භව වලදී කරගත්තාවූ පින් බලෙන් උරුමවූ ලාලිත්‍ය, අඟර දඟර ගෙයි මුල්ලේ තබා ඔබට වඩා ඔබගෙන් දායාදවූ දරුවන්ගේ පැවැත්මට, ඒ ලාලිත්‍ය දන්දී මක්කාදවූ ඇත්තීයක් සේ වෙනස් වීගෙන ගොස් ඔබගේ නෙතු වෙන පැත්තකට යොමුකලානේද?

හා එහෙමයිම කියමුකෝ, ඇයි අපි ඒ තැනැත්තීට, ඒ කීවේ අර බේරේ වැවේ පිපිච්ච නෙළුමට, එහෙම වෙනස් වෙන්න නොදී අවවාද අනුශාසනා නොදුන්නේ...අනේ සුදෝ ඉස්සර වගේ ඔමරි කරන්නකෝ, ඇයි දඟමල්ල ඔතෑනි උනේ යනාදීවශයෙන් පුශ් එකක් නුදුන්නේ...?

මම ඊයේ රෑ ෆිල්ම් එකක් බැලුවා..මේ හොලිවුඩ් දෙකේ පන්තියේ එකක්..ඒ උනත් ඒ ෆිල්ම් එකේ එක තැනක කාටත් ගන්නැහැකි ශුට්ටං දෙයක් තිවුනා...මෙහෙමයි..දාහතරේ පාලහේ ලමයි ඉන්න කපල් එකක්..හස්බන්ඩ් ෆැමිලි බොන්ඩ්ස් තීව්‍ර කරන්න කියලා හිතාන රෝඩ් ට්‍රිප් එකක් ප්ලෑන් කරලා එක්ක යනවා කාර් එකක මුලු ෆැමිලි එකම...කිසිම දෙයක් හරියට සෙට් වෙන්නේ නෑ ...දිගටම අනාගන්නවා..අන්තිමට කාර් එකත් නැති වෙනවා..එතනදි මුලු ෆැමිලි එකම හස්බන්ඩට බ්ලේම් කරනවා තෝ නිසා තමා මේ ඔක්කොම උනේ කියලා..මෑන්ස් එතකොට කියනවා (ඌ පයිලට් කෙනක්) මම පාට් ටයිම් වැඩ කරලා සල්ලි හොයාගෙන බොලාව එක්කගෙන ආවේ අපි හතර දෙනාට එකට ඉන්න ඕනි නිසාය මට ලෝකේ වටේ යන්න ඇහැකි ජොබ් ආවත් හැම ජොබ් එකම අත ඇරියේ බොලා එක්ක ඉන්න ඕනි නිසාය කියලා..නෝනා කියනවා මේ හැමදේටම හේතුව උනේ ඔයා විතරයි උනන්දුවෙන්නේ මේ පවුල එකට තියාගන්න අපි ඔක්කොම මේ පවුල කරදරයක්‍ කියල හිතාන තනියම මෝක්ශය හොයනවාය කියලා....!

අපිත් එහෙමද ඇත්තටම..හිතල බලන්න නෝනාවරුනි..ඔය ගෙදර ඉන්නවා සත්තරං පුරුෂයෙක්...එක කාලෙකෙදි එයා තමයි මෙයා කියලා අම්මා තාත්තත් දමලා ගහලා, පොල්සම්බල් බත් කාලා පැලක ඉමුය අරකය මේකය කියලා ආපූ අපිම නේද මේ විකාර කරන්නේ කියලා තත්පරයක් නැවතිලා හිතන්න...මේ දවස්වල පොඩි ඈයොන්ගේ කොන්සර්ට්ස්, වසරවසාන අරක මේක තියෙනවනේ..අර ඉස්සර දාපූ මායම් දාලා වල්ලභයාව බලෙන් හරි එක්කගෙන ගිහුන් ගෙදර ආවාම ආදරෙන් සලකලා බලන්න කොහොමද කියලා රිසල්ට්ස්..අම්බානකට රොමෑන්ටික් වෙන්න පුරුදුවෙන්න..හරිම ලාභයි රොමෑන්ටිසම්...ඕ යේස්...!


තව චුට්ටං දෙයක් කියන්න ඕනි..ඔය මාතෘකාව ඔහොම දැම්මේ එතකොට තමයි පොඩි ඈයෝ කියවන්නේ..උන්ටයි මේ ලිව්වේ....පොඩි කාලේ ඉඳන් මේවා හිතන්න ඕනි..නැත්තං නිකාං කඳුළු ගෑස්, ජල ප්‍රහාර කන්න වෙනවා...අනික හිංගල බ්ලොග් ලියන්නන් අතර මිඩ් ලයිෆ් ක්‍රයිසිස් එක තියෙන අය මම දන්න තරමට ඉන්නේ මමත් ඇතුලුව.. අතේ ඇඟිළි ගානට..ඒ කිව්වේ දකුණු අතේ....!

කවුරුහරි ඇහුවොත් නම් කරන්න කියලා ඒ බ්ලොග් කරුවන්..කිසිම බයක් සැකක් නැතුව ඔවුන්ම ඉදිරිපත් වේවි...!