බුරන බල්ලන්ට - ThunderShirt අපට - Hug Machines

photo from www.thundershirt.com

 හිරු මගේ කොටියා (ඉත්තෑවා) කාපිය පෝස්ට් එකට දාපු කමෙන්ටුවකට උත්තර ලියන්න ගියාම ඒක පෝස්ට් එකක් උනා... මෙන්න මෙහෙමයි ඒ පෝස්ට් එක පටන් ගත්තේ.....

ඊයේ රෑ එලිවෙන ජාමේ ඉඳන් චූටි (මගේ බලු හාමි ) බුරනවා මට නිදාගන්නවත් විදියක් නැති විදියට…

මම හිතුවේ විදුලි කොට කොටා වැස්ස නිසා වෙන්නැති කියලා.

මොකෝ, චූටි ඉපදුනේ සහ අවුරුදු 10ක් විතර හැදුනේ ලේසියෙන් වහින්නේ නැති ඕමාන් වල. අපි දෙමහල්ලෝත් එක්ක මේ මනුස්සයෙක් වගේ ඉන්න බලුගැත්තරයාත් ප්ලේන් එහෙක් නැගී මෙහේ ආවත් හරි වැස්ස නම් පායන්නේ නැහැ. එතකොටයි අපි දැන ගත්තේ චූටි විදුලි කෙටීම සහ ඒත් එක්කම එන හෙන පුපුරන ගිගිරුම් හඬට පුදුමාකාර විදියට බයය කියලා…..

මම හිතන්නේ අපේ චූටිට තියෙන්නේ Dog Thunderstorm Anxiety කියන කන්ඩිෂන් එක...මට තේරෙන විදියටනම් එයා පොඩිම කාලේ වෙච්ච සිද්ධි දෙකක් (trumatized events) හේතු කාරනා කරගෙන එයා මෙහෙම හැසිරෙනවාය කියලා.

අපි ඕමාන් ඉන්න කාලේ මම චූටිව ගෙනාවෙ ලමයි දෙන්නා වැඩිදුර අධ්‍යාපනය සඳහා අපිව දාලා දුරු රට ගියාම ඇතිවෙච්ච පාලුව තනිකම මග හරවා ගන්න, ඇත්තටම අහම්බෙන් වෙච්ච දෙයක් ඒක, ඒ කිව්වේ චූටිව ගෙනාපු එක, නැතුව ලමයි ගෙදරින් ගිය එක එහෙම නෙවෙයි ඕන්..(උනුත් මේවා කියවනවාද දන්නේ නැහැනේ)... නැත්නම් අපි දෙන්නා වගේ වැඩ අධික වෘතිකයන් දෙදෙනකුට පිටරටක ජීවත්වෙන ගමන්, බල්ලෙක්ගේ වගකීම ගන්නතරම් ශක්තියක් නැහැ, ඒ වගේම බිරින්දෑ සත්තුන්ට එච්චරම කැමැති නැහැ (කියලායි මම හිතා හිටියේ චූටි ගෙදර එක්ක එන්න ඉස්සර වෙලා).

කොල්ලයි කෙල්ලයි එක ලඟම වගේ විශ්ව විද්‍යාල අධ්‍යාපනය හදාරන්න අපිව දාලා ගියාම අපි දෙන්නා හොඳටම අතරමං උනා. ඒකට එක හේතුවක් වෙන්න ඇත්තේ, අපි විශ්ව විද්‍යාල අධ්‍යාපනය ලබන අතරතුරම තමයි ඒ දෙන්නාත් අප අතරට ආවේ, ඒ නිසා අප අතර වයස පරතරය අවුරුදු 21යි 22යි. ඉතින් කියන්න ඕනි නැහැනේ කොච්චර අමාරු වෙන්න ඇතිද  කියලා හිත හදාගන්න. 

පලමුවෙනි සිද්ධිය...

එතකොට අපි හිටියේ ඕමාන්වල මදිනා ඛබූස්  (Madinat Al Qaboos) කියන මස්කට් අගනගරය ආශ්‍රිත උපනගරයක. මගේ කාර්‍යාලය පිහිටලා තිබුනේත් මේ උපනගරයේමයි. චූටිට දැන් අවුරුදු 11ක් වෙන නිසා අවුරුද්ද 2003 වෙන්න ඕනි. චූටි පොඩිකාලේ පුලුන් බෝලයක් වගේ හරි ලස්සනයි හුරතල්. සත්තුන්ට කැමති නැති කෙනා චූටිව ගෙදර ගෙනල්ල පැය දෙකක් යනකොට වඩාගෙන හුරතල් කරන්නයි කිරි පොවන්නයි තුවා දමාගෙන ඌට ඉන්න ගෙවල් හදන්නයි පටන් ගත්ත නිසා මටත් හරිම සන්තෝසයි. අපේ ගෙදර තිබුනේ ශ්‍රී ලංකා තානාපති කාර්‍යාලය තිබුන වීදියේ ම ඊට ගෙවල් හතරක් පහක් මෙහාට වෙන්න. අපේ ගෙදර නැවතී සිටින ගෘහ සේවිකාවක් නොහිටි නිසා ඒ වගේ කෙනෙකුට වෙන් වෙලා තිබුන කාමරය සහ වැසිකිලිය චූටිගේ නිවහන උනා,මොකද ඒක පිහිටලා තිබුනේ අපේ මුලුතැන්ගෙයින්ම ඇතුල්වෙන්න පුලුවන් වෙච්ච කාමරයක් හැටියට පොඩි ලොබියකින් වෙන් වෙච්ච.

මට තාම මතකයි ඉස්සරවෙලා චූටිව ගෙදර ගෙනත් ඒ කාමරයට දාලා සුදු බත් වලට මැකරල් මාලු ටිකක් කටු ඇරලා දුන්නාම රස කර කර කාපු හැටි. ඒ එක්කම මම චූටිව තොරගත්තාද චූටි මාව තෝරගත්තාද කියලා හිතෙනෙවා. මොකද, මගේ යාලුවා, සරත් ගේ ගෙදර හිටපු බැල්ල පැටව් දාලා තිබුනා හය දෙනෙක් විතර, චූටියි එයාගේ සහෝදර සහෝදරියො සෙට් එක මම යනකොට හිටියේ ගෙදර ඉස්සරහා වැරෙන්ඩාවේ අම්මා එක්ක...ලස්සන සුදු පුලුන් බෝලයක් වගේ කෙනාට තමයි මගේ හිත ගියේ දැක්ක හැටියේම, ඒකට මම ගැන හිත ගිහින් තිබුනේ බේයිජ් කලර් පුලුන් බෝලෙට..මිනිහා දුවගෙන ආවා මල් පෝච්චියක් පිටිපස්සේ ඉඳලා මගේ සද්දේටද කොහෙද...

එහෙමම වඩාගෙන මම වාහනේට නැගලා ආවේ ඔෆීස් එකට..එදා බ්‍රහස්පතින්දා හැන්දෑවක් වෙන්න ඕනි මොකෝ මගේ ඩෙන්මාර්ක් පාර්ට්නර් විතරයි ඔෆ්ෆිස් එකේ හිටියේ...එයා ගාවට ගිහින් කථා කරලා චූටිව පෙන්නුවාම තමයි චූටිට ඇහැරුනේ...එයත් එක්ක සෙල්ලම් කර කර ඉඳලා ගෙදර එක්කන් ගිහින් තමයි මැකරල් මාලුයි බතුයි දුන්නේ...ඒ මතකය කොච්චර කියනවද නම්, ගැටයා කාලේ හිටපු ගමන්, වැරදිලා හරි ගේට්ටුව එහෙම ඇරලා තිබුනොත්, චූටි කෙලින්ම දුවන්නේ අල්ලපු බිල්ඩිමේ තිබ්ච්ච අපේ ඔෆිස් එකට, එතනිනුත් කෙලින්ම යන්නේ ඩෙන්මාර්ක් කාමරයට, එයා නැත්නම් කාමරේ කෙලින්ම උඩ තට්ටුවේ තිබුන අනුරගේ මේසේ හොයා ගෙන තමයි දුවන්නේ.

හා කොහොමහරි චූටි ගෙනල්ලා මාස දෙක තුනකට පස්සේ, ඒකියන්නේ චූටිව ගෙනාව අගොස්තු මාසෙක, එහෙනම් ඔක්තොබර් හරි නොවැම්බර් හරි වෙන්න ඕනෑ...අපි ඔෆිස් ගියාට පස්සේ අවුරුද්දට එක පාරක් වහින මහා මේඝ වර්ෂාව ඕමාන් වලට කඩා හැලුනා...හොඳටම විදුලි කොට කොටා ගෙරෙව්වා...මතක් හැටියට අපේ ඔෆිස් එකේ ඉස්සරහා තිබ්ච්ච මාර ගහකුත් කඩාගෙන වැටුනා... අපි ගෙදර යනකොට චූටි හොඳටම බයවෙලා, තනියම කාමරය ඇතුලේනේ හිටියේ, බුරනවා නවත්තන්නේම නැතුව..මාර කරදරයක් වෙලා තමයි නලවා ගත්තේ...එදා ඉඳං චූටිව කවදාවත් අර කාමරය ඇතුලේ තියන්න බැරි උනා. එදාට පස්සේ චූටිගේ නවාතැන උනේ අපේ වැරෙන්ඩා එක. ඒත් අපි හිතුවා සමර් එකට සෙල්සියස් 50ට විතර රත් වෙන නිසා ගෙට ගන්නම වෙයි කියලා...මාස හයක් යනවනේ ආයෙත් ඉතින් රත් වෙන්න..මිනිහා හොඳට පුරුදු උනා අවුට්ඩොර් ලිවින් වලට. 2013 ලංකාවට එනකන් එහෙම තමයි හිටීයෙ.... ඒ පලමුවෙනි හේතුව මේ කන්ඩිෂන් එක මතුවෙන්න...

ඔය අතරතුර තමයි දෙවෙනි සිද්ධිය උනේ.. 2007 ජූනි 6 වෙනිදා...එතකොට මල්ලි (පුතා) ආපහු ඕමාන් වලට ඇවිත් අපේ ඒයාර්පොර්ට් ප්‍රොජෙක්ට් එකේ ජූනියර් ආකියෙක් හැටියට වැඩකරනවා. කවද්දවත් අහලා නැති "ගෝනු" (GONU) කියලා සුපර් සයික්ලෝන් එකක් ඕමාන් වල නොර්ත් ඊස්ටර්න් ටිප් එක හරහා ගියා එදා...ඩිසාස්ටර් මැනේජ්මන්ට් සෙන්ටර් එකක් තිබ්බට කවදාවත් සුළි සුළං ගං වතුර වගේ ආපදා වලට මැද පෙරදිග රටක් වන ඕමානය ලෑස්තිවෙලා නොතිබුනාට, යහ පාලනය නිසා ඉතාමත් අඩු මනුස්ස ජීවිත ගානක් අහිමිවෙච්ච අභාග්‍යයක් හැටියට ඒ දවස ඉතිහාස ගත උනා.

රූපවාහිනිය, රේඩියෝව, සමාජ ජාල, දුරකතන කෙටි පනිවිඩ යන මෙකී නොකී හැම ආකාරයකින්ම දැනුවත් වෙච්ච ජනතාව එකිනෙකාට සහයෝගයෙන් ජාති ජම්ම නොසලකා මේ අභාග්‍යයෙන් ගොඩ එන්න මනුස්සයෝ හැටියට මුහුන දුන්නා. 420ක් වෙච්ච් අපේ ඔෆිස් ජනගහනයත් මුහුදු මට්ටමින් මීටර් 20ක් වත් උඩ පිහිටි අපේ වාසස්ථාන වලට ඉවැකුවේට් කරලා සියලු දෙනාගේම විරුද්ධත්වය මැද මම තුමා, හාමිනේ, මල්ලි සහ චූටි මුහුදු මට්ටමෙන් මීටර් 5ක් වත් නොමැති අපේ ගෙදරම ඉන්න තීරනය කලා.මුලු ඔෆිස් ජනතාවම දන්න තරමින් තල්ලු කලත් මම නම් ගියේ නෑ..මම නිසා උන්ට මුකුත් කියන්නත් බෑ..හැබැයි යන්න බෑ කිව්වේ මොකද කියලා තාම මමවත් දන්නේනම් නැත.

ජූනි 6 වෙනිදා උදේ සිට පටන් ගත් ගස් ඇඹෙරෙන හුළඟත්, ධාරිනපාත වැස්සත් මාව ගත් තීරණයෙන් ආපහු අදින්න තැත් කළත් දැන් වෙලාව පැන්නා නේදයයි සිතමින් පැද්දෙන පුටුවකට වී සුළි සුළං නැරැඹූ හැටි මට තාම මතකයි. කෙසේ හෝ ගෝනු සිතූ තරම් මුහුද ඉස්සීමක් (sea surge) කලේ නැහැ, එනිසා මා ගත් තීරණය ඒච්චරම ගොං නැහැ.

 නමුත්…. කවදාවත් නැතිව චූටිගේ බිරීම ප්‍රශ්නයක්...වැරෙන්ඩා එකේ ඉන්න බය ඇතියයි සිතාත්, සුළි සුළඟකදී එයත් සමග එන මිසයිල වැනි පාවෙන දේවල් වලින් ආරක්ෂාවටත් යයි සිතා අපි චූටිව ගේ ඇතුලේ ඇති එයාගේ පරන කාමරයට දැම්මාම යයි සිතා, සාලයෙන් තියා ගත්තාත්, මගේ පස්සේන් බුර බුරා මේකා ගේ දේවනත් කරයි. එලියේ වහින නිසා කං කරච්චලය බලෙන් හෝ ඉවසීමට සිදුවිය.

නමුත්.....රාත්‍රී දහය පමන වන විට අප දෙදෙනා සීතලේ ගුලිවී නිදා සිටි කාමර‍යට පැමිනි මල්ලී....අම්මි...අම්මි..චූටි නැහැ..යයි සෙමින් කොඳුරනු මට ඇසුනේ ඇයටත් පෙර...

විදුලි පන්දමක් පමනක් අතට ගත් අපි දෙදෙනා ගෙදරින් එලියට ආවිට තමා දැනගත්තේ පාරේ වතුර මට්ටම...අපේ දනක් පමන උසට වතුර...

චූටී..චුටී..කියමින් අපි එම්බසිය දෙසට දිව්වේ ඔෆීස් එකේ චූටී නැති බව පෙරේරාගෙන් තහවුරු කරගෙනයි. එම්බසිය පසුකොට බ්‍රිටිෂ් කව්න්සිල් එක පාරට හැරී එතනින් උඩට ඇති මාර්ගය දෙස විදුලි පන්දම විදහූ සැනින් පාර මුදුනේ, අද තානාපති නිල නිවස පිහිටා ඇති ඉසව්වේ සිට චූටි අප දෙස බලා සිටී..හප්පා කොහෙද මනුස්සයෝ (බල්ලෝ) මහ රෑ දුවන්නේ යයි කියමින් අප ඒ දෙසට යද්දී, චූටි තව තවත් පාර උඩට දුව යයි... මට එවෙලේ තමයි තේරුනේ චූටි අපව මුහුදු මට්ටමින් පුල්වන් තරම් උඩට ගෙනියන්න තැත්කරන බව....

"මල්ලි ඔයා ආපහු දුවලා ගිහින් චේන් එක අරන් එන්න...මම හිමීට චූටිට කිට්ටු කරන්නම්..."

හෙමින් සීරුවේ බොහොම ආදරයෙන් කථා කරමින් මල්ලි චේන් එක ගෙනෙන තුරු සිටි මා කලබලයක් නොමැතිව චූටිව ගැටගසාගෙන, නැවත එම්බසි‍යට උඩින් ඇති අනිත් පාරෙන් ගෙදරට එන විටත් ඇය මග බලමින්....

” චූටි හොඳටම බයවෙලා අම්මී....”

එදා සිට අද වෙනතුරාවට විදුලියක් කෙටුවොත්, අහස් ගුගුරන හැමවෙලාවකමත්, රතිඤ්ඤා පත්තුකරන විටත්, මා දෙස බල බලා මොනවාදෝ කියනා අයුරින් චූටි බුරයි..

ඇත්තටම මේ රටේ මේ තරමටම රතිඤ්ඤා පත්තුකරන බව මමවත් දැනගෙන හිටියේ නැහැ..ඕමාන් වල රතිඤ්ඤා තහනම්...චූටිට ඒකත් එක හේතුවක්..ඒ කියන්නේ මගේ ගෝනු වලදි ගත් ගොන් තීරණයට අමතරව තවත් හේතුවක් තියෙනවා චූටිගේ කන්ඩිෂන් එකට...

 

photo from www.thundershirt.com

ලස්සන වැඩේ කියන්නේ ඔය කන්ඩිෂන් එකට බෙහෙතක් හැටියට ඔන්න ඔය පින්තුරේ තියෙන තන්ඩර් ෂර්ට් කියන ඇඳුම ඇන්දාම හීනියට හග් එකක් දෙනවා වගේ හැඟීමකින් බල්ලන්ව බළළුන්ව සනසන්න පුලුවන්ලු....ඔටාරට කිව්වානම් මේවයින් ෂර්ට් ටිකක් එම්බාර්ක් ලේබලෙන් විකුනන්න කියලා මට කනක් ඇහිලා ඉන්න පුලුවන් වෙයි වහින වෙලාවට...

ලඟදි තුන්වෙනි වතාවටත් බලපු ක්ලෙයාර් ඩේන්ස් (Claire Danes) (හෝම්ලන්ඩ් සීරිස් ) රංගනයෙන් අතිෂය සාර්ථක දායකත්වයක් දෙන Dr. ටෙම්පල් ග්‍රැන්ඩින් ගේ ජීවිත කථාව ඇතුලත් ෆිල්ම් එකෙත්, ඕටිසම් ආතතියෙන් මිදෙන්න ඇය තනාගන්නා ලද හග් මැෂින් (Hug Machine) එක ගැන කියවෙනවා..මේ තන්ඩර් ෂර්ට් එකට මුල වෙන්නත් පුලුවන් එම සංකල්පයම...

 තව එකක් කියන්න ඕනි..මම ඕන කමින්ම චූටිගේ පින්තූරයක් දැම්මේ නැහැ..එයාගේ පෞද්ගලිකත්වය රකින්න ඕනි නිසා..අනික මිනිහා මේ දවස් වල ඔය ආතතිය පිටින් ඉන්නේ...ගොරව ගොරවා වහිනවා මදිවට ඉත්තෑවන් පස්සේ දුවන්නත් ඕනි නේ...